Markagintza digitala: Nolako marka, halako hizkuntza erabilera

by | 21 Aza, 2011 | Blog-eu

Markagintza digitala aztertuz, “Enpresa sarea eta hizkuntzak” proiektuan parte hartzeko gonbidapena jaso dugu EMUN kooperatibaren partez. Ikerketa honen helburua enpresa pribatuek sarean izan beharko lituzketen hizkuntza irizpideen gaineko hausnarketa egitea da, hizkuntza irizpide egokiak zeintzuk izan daitezkeen jakiteko.

Hain zuzen,  “Korporatiboki hizkuntza formala edo kolokiala erabili behar dute enpresek sare sozialetan?” galderari erantzutea eskatu digute. Hona hemen gure gogoeta:

Publizitatea eta komunikazioan egunero lana egiten duen enpresa bezala, twitter, facebook, tuenti, linkedIN, myspace, google+ eta beste hainbat sare sozialetan zuzeneko kudeaketa duten gertuko enpresa eta erakunde asko ezagutzen ditugu. Are gehiago, guk sare sozialetan parte hartzeko laguntza ematen diegu, eta bide batez, zenbait kasuetan haren aldeko 2.0 sareak eskaintzen dituzten aukera anitzen apologia egiten dugu.

Guretzat, kasu askotan sare sozialetan egotea erabat logikoa eta arrunta da. Logikoa edo arrunta denez, web orrialde bat izatea, edo zure kaleko saltokia iragartzen duen errotulu koloretsua jartzea. Beste hainbat kasuetan ordea, ez dago hain garbi.

Zure markaren komunikazio estrategian sare sozialen erabilera BETI omen da komenigarria?

Askok galdera bera egin digute: sare sozialetan egon BEHAR naiz? Guk erraz  erantzuten diegu: egotea ez dela beharrezkoa, baina komenigarria izan daiteke, beti ere, haien publikoak sare sozialetan mugitzen baldin badira.  Kasuan kasu, orain dela lau hilabete altzairua eta antzeko metalak lantzen dituen ezkerraldeko enpresa bateko gerenteak galdera hori egiten zigun. Komunikazio eta marketing plangintza baten hausnarketan egindako gogoetan agertu zen ditxosozko galdera. Guk garbi azaldu genion, kontua ez dela sare sozialetan egotea edo ez egotea, baizik eta, bere enpresaren MARKA non, noiz, zer eta nola komunikatu behar duen argi izatea.

Kasu zehatz honetan, komunikazio plangintzaren ondorioetan azaldu genuenez, euren publikoak dauden tokietara joatea, ekitaldi bereziak antolatzea, sektoreko enpresa buruen batzarretan parte hartzea eta horrelako beste hamaika bileretan komunikazio dinamikoa izatea, facebook eta twitter moduko sareetan egotea baino askoz interesgarriago suertatu zitzaien. Beste kontu bat da, profesionalentzat zuzendutako LinkedIN eta antzeko beste sare batzuetan harreman interesgarriak bideratzeko lekua topatu zutela.

Ondorioz, lehenengo eta behin, gure bezero zein ezagunei, sare sozialetan egon behar diren ala ez galdetzen digutenean, euren publikoa non dagoen eta nolakoa den hausnartzeko erantzuten diegu. Zein da helarazi nahi dieten mezua, nolakoa eta noizko. Haien publikoetara heltzeko bideak zeintzuk izango diren hortik ondorioztatu beharko lituzkete. Kontua ez da egotea, baizik eta zentzuz egotea. Batez ere, zentzuz zein helburu zehatzak izanda: KO-MU-NI-KA-TZE-A.

Sare sozialetan egotea erabaki ondoren, nola hitz egin?

 Marka guztien diseinuan, hots, branding hausnarketa bat egin ondoren, markaren tripak nolakoak izango diren ondo dakigunean (markaren bihotza, garuna eta birikak estrategikoki diseinatuz; marka on batek sentitu, pentsatu eta arnasa hartu behar duelako), komunikazio plangintza erabakitzen dugu.

Horretarako gure publikoak ondo aztertu eta ezagutu behar ditugu (geografikoki non dauden, adina, sexua, eta beste hamaika ezaugarri), komunikazio plangintza eraginkorra diseinatzeko. Plangintza honetan zehaztutako helburu objektiboen arabera erabakiko dugu zeintzuk diren gure komunikazio ekintzak, nola ez, kanpainaren diseinua (kontzeptuala, grafikoa eta semantikoa).

Guretzat, komunikazio plangintza horren baitan markaren hizkuntza estilo manuala egitea ezinbestekoa da. Behintzat, komunikatzeko erabiliko diren bide guztien koherentzia eta helburu bateratua izan dadila, nola hitz egin, norentzat hitz egiten ari zaren ondo baino hobeto jakin beharra dago. Elantxoben bizi den 16 urteko gaztea edo  Gasteizen bizi den 67 urteko emakumearentzat aritzea erabat ezberdina da.

Ondorioz, hizkuntza formala edo kolokiala?

Euskaraz, gazteleraz, frantsesez, alemanez, txineraz edota Pitcairn uharteetan erabiltzen den  pitkern-norfuk hizkuntza erabiltzea zure markaren publikoa nolakoa den arabera erabaki beharko duzu. Gure kasuan, bezero gehienak Hego Euskal Herriko enpresa zein erakundeak direnez euskaraz eta gazteleraz egiten dugu. Marka hauek kanpoan saltzen diren kasuetan, ingelesa erabiltzen dugu.

Horrez gain, sare sozialetan profilak edo orrialdeak sortzen ditugunean badakigu zeinentzat bideratuko dugun, eta horren arabera hizkuntz bat edo beste erabiltzea erabakitzen dugu. Gure ustez, markaren estrategiaren diseinuan, enpresa batzuk bezeroekiko harreman urruna izatea erabakitzen dute. Adibide gisa, etxera postaz heltzen diren bankuko gutunak edo elektrizitatea enpresa handienak.

Agian, enpresa horien sare sozialetan hizkuntzaren urruntasun hori mantendu beharra legoke. “Jose Mari Elustondogoitia jauna,….adeitasunez,…” etab. Imajinatzen al duzue Bankuko gutuna hikaz idatzita? “Hi Joxe Mari, saldoa igo beharra zegok, bestela jai diagu”.  XP

Era berean, gertutasuna adierazi nahi duen enpresa edo erakunde askok era kolokial baten idazten dute, eta  testuinguru askotan askoz ulergarriagoa da. Gaztelerazkoetan argi ikusten dira hizkuntzaren formaltasuna eta kolokialtasunaren aldeko apustua egiten dutenak: adibidez, Pizza móvil markak 15-18 urteko gazteentzat egindako tuenti orrialdea. Aztertzeko adibide bezala: Yoigo eta Vueling enpresen hizkuntz erabilera.

Bukatzeko eta laburbilduz, badago gurean esaera zahar ezaguna “Nolako zura, halako ezpala” dioena. Apurtxu bat aldatuta eta testuingurura egokituta:

“Nolako marka, halako hizkuntza erabilera”.

????

PD. + 100 Oso interesgarriak @joxe-k idatzitakoaren inguruan irakurri ditugun iritziak.